Kevin slaat terug naar Megan: “Ze had elk weekend een ander”
Temptation Island is inmiddels afgelopen maar de nasleep van het programma is nog in volle gang. Bijna dagelijks doet een van de deelnemers wel een onthulling over een van de andere deelnemers en wordt er flink met modder gegooid. Ook Kevin heeft in ‘Dag Allemaal’nog een sneer naar zijn ex Megan.
‘Nu het programma voorbij is, vind ik dat de waarheid geweten mag zijn’, zegt hij in het blad. ‘Ik ga mij niet heiliger voordoen dan ik ben. Ik héb fouten gemaakt in mijn relatie. Ik bén vreemdgegaan, en meer dan één keer. Maar Megan ook’, aldus Kevin. Volgens Kevin ging Megan ook vaker vreemd dan dat ze in het programma toegaf. ‘Twee weken voor ons vertrek stond ze nog te zoenen met een ander. In de zomer zijn we samen naar Spanje gegaan. Het werd een week vol ruzies en discussies, met als extra bommetje Megan die mij vertelt dat ze mij kort voordien twéé keer bedrogen had’.
Kevin is het niet eens met het beeld dat geschetst wordt in de media dat hij de slechterik is en Megan het heilige boontje. ‘Megan zit anders in elkaar dan ze iedereen wil doen geloven. Laten we zeggen dat ze nogal hypocriet is. Hier in Oostende kennen de mensen een heel andere Megan en die is iets minder braaf, zeg maar. Toen mijn vrienden hoorden dat ik met haar samen was, verklaarden ze mij voor gek. “Toch niet met die Megan? Die heeft elk weekend een ander”. En dat was niet het enige slechte wat over haar gezegd werd’, zegt Kevin.
Volgens Kevin was hun relatie al te erg verziekt om ‘Temptation’ te overleven. ‘Een vriendin van Megan had ons ingeschreven. Zelf had ik eigenlijk niet veel zin. Daarvoor zat het al té scheef tussen ons. Ik denk zelfs dat we vlak voor vertrek al begonnen te beseffen dat we beter af zijn zónder elkaar.’
‘Pas op: Megan heeft haar goede kanten, hé. Maar hoe langer ik in die relatie zat, hoe minder graag ik haar zag. Weet je, ze is nogal beïnvloedbaar. Een zwarte muur krijg je aan haar als blauw verkocht. Je kan haar alles laten doen of zeggen, het is een meisje zonder ruggengraat of eigen wil en daar begon ik mij aan te ergeren. Misschien ging ik daarom zo vaak vreemd, als vlucht?’