Mr. Probz staande gehouden voor 'rijden in te opvallende auto', Moet mee naar Politie bureau!

Gisteravond ben ik voor de zoveelste keer in mijn auto aangehouden zonder aantoonbare reden. Niet door het feit dat ik een (verkeers)overtreding beging, maar omdat ik in een opvallende auto reed die niet geheel in het plaatje zou passen. Tenminste, dat is wat ik begreep toen de politieagent die mij aansprak zijn conclusie had getrokken en tegen mij zei: ‘’het stereotype maak jij gewoon helemaal af’’. Nadat ik al eerder aangaf dat ik met alle plezier de benodigde papieren of informatie die hij nodig had ter plekke wilde leveren, bleek dit niet voldoende en werd ik verzocht achter de agenten aan te rijden voor een controle terwijl hij wees naar een viaduct een paar honderd meter verderop. Ik maakte duidelijk dat ik al op mijn bestemming was aangekomen en vroeg mij hardop af waar de controle plaatsvond en wat deze inhield, "doe nou niet zo moeilijk anders word je aangehouden!" werd al snel geroepen. Ik hield mij aan de snelheid, was niet met een stopteken aan de kant gezet, had zeker geen strafbaar feit gepleegd en werd hier ook niet van verdacht dus waarom werd dit aan mij gevraagd? Overigens reden er ook nog twee soortgelijke auto's achter mij die compleet werden genegeerd.
Laat ik vooropstellen dat ik totaal geen problemen heb met verkeerscontroles en de autoriteiten in het algemeen. Echter, door de onprettige, dreigende sfeer en het aantal aanhoudingen zonder (aantoonbare) reden de afgelopen jaren kwam er bij mij wat frustratie los. Met als gevolg een kinderachtige en doodlopende discussie met de agent die inmiddels vergezeld was door 6 (beleefde) collega's.
Een paar uur nadat ik was meegenomen naar het arrestanten complex te Zuidoost en mijn inmiddels gearriveerde advocaat (die mij verzekerde dat er geen enkele reden was om mij staande te houden), zat ik nu een pingpong wedstrijd te houden met de agent in kwestie, die ditmaal wél zijn verhaal op een respectvolle en niet-neerbuigende toon wist te brengen. Hij vertelde mij dat als ik zijn vriendenkring kon zien ik helemaal zou snappen dat dit niet was wat ik dacht dat het was (?). Ook zei hij dat hij eerst niet wist wie ik was of wat ik deed, terwijl dit natuurlijk helemaal geen rol zou moeten spelen. Niet lang hierna stond ik buiten en had ik de papieren broek terug geruild voor de mijne, in mijn rechterhand een bekeuring voor het niet opvolgen van de vordering en een zeer bittere nasmaak.
Ik deel dit verhaal met jullie omdat ik er een beetje klaar mee ben. Het feit dat ik een opvallende auto rijd mag geen reden zijn om mij aan te houden, iets wat inmiddels zeer frequent voorkomt. Daarnaast overheerst bij mij nu het het gevoel dat ik weer kon gaan op basis van bekendheid. Er zullen dus genoeg andere mensen zijn die een veel minder ‘prettige’ behandeling (zullen) krijgen op basis van stereotypering.
Liefde